De vierde poster
De gedetineerde die in de maand mei geportretteerd is, heeft 22 tekeningen gezien die zijn gemaakt door leerlingen van Trinitas Gymnasium en hij heeft zijn keus gemaakt. Die poster wordt gedrukt.
Deze poster wordt gedrukt.
Van Binnen naar Buiten is een project waarbij elke maand steeds een poster wordt gemaakt. Die poster wordt als eerste hier gepubliceerd.
Van Binnen naar Buiten is een project van stichting De Zijderups dat zich afspeelt in dePenitentiare Inrichting Almere.
Hein Walter en AnkhA van den Berg interviewen gedetineerden en aan de hand van die gesprekken schrijven ze een portret.
Voor de derde poster hebben ze opnieuw een les gegeven aan het Baken Trinitas College.
Ze hebben een portret van een gedetineerde voorgelezen aan een klas van 21 leerlingen. Die hebben zich laten inspireren door de tekst en een tekening gemaakt.
Binnenkort gaan we met alle ontwerpen naar de gevangenis terug. Dan maakt de gedetineerde een keus.
Van Binnen naar Buiten
Portretdichters AnkhA van den Berg en Hein Walter hebben ieder elke maand een gesprek met een gedetineerde.
Ze spreken over het leven! Over jeugd, daden, houding, noem maar op. Na dat gesprek gaan ze naar huis en schrijven een portret.
Dat portret is pas af als de geportreerde akkoord is.
Subsidiënten
Van Binnen naar Buiten is een project van stichting De Zijderups.
Het project is mogelijk gemaakt door subsidies van het Cultuurfonds Almere, de Nationale Reclasserings Actie en de gemeente Almere.
De losse tekst:
Ik mag misschien niet de schuld op mijn vader schuiven,
maar bij hem is mijn leven wel begonnen.
Nu kan ik terugkijken en zien hoe het gebeurde:
zoveel hoop en hunkering – verlangen kan verwoestend zijn.
Ik was geen lieverdje, zeker niet, een avonturier
die de donkere tunnels van het bestaan opzocht;
een slachtoffer ziet gewoonweg niet
dat hij zelf ook slachtoffers maakt,
maar wie ik toen was, die ben ik nu niet meer –
het licht is in mij aangegaan.
Ik vroeg om een behandeling en ik heb vijf jaar lang
bijna dagelijks therapie gevolgd – een cadeau
dat me hielp begrijpen dat ik me wapende
tegen teleurstelling. Nu ben ik bevrijd.
God kunnen toelaten, dat was een nog groter geschenk.
Het was een vrouw die de deur voor me opendeed.
Letterlijk was het andersom, zij belde aan bij mij!
Ik was grof. Ik begreep pas jaren later wat ze zei –
opeens voelde ik me als Paulus door bliksem getroffen.
Twintig jaren van mijn leven in bewaring gezeten,
hier, in Amerika en ook in Frankrijk, traliedeskundige,
nu ben ik van binnen vrij en studeer in de Bijbel.
Agape staat op mijn schouders geschreven,
dat is Grieks voor onvoorwaardelijke liefde.
Ik ben zacht en open en ik kan praten.
Dat leerde ik van vrouwen, de meesters van het gevoel.
Van de gevangenis kan niemand winnen,
maar zij hebben geduld en spreken de taal van verbinding.
Het contact met mijn dochter moet ik echter nog laten.
Ze vraagt tijd. Ik hoop dat we opnieuw kunnen beginnen.